Zamanın ötesinden gelen bir fısıltı var bu topraklarda…
Binlerce yıl öncesine ait, ama hâlâ rüzgârla kulağımıza çarpan bir ses…
İşte burası, Didyma.
Ve tam kalbinde yükselen o görkemli yapı: Apollon Tapınağı.
Ne sadece taş ne yalnızca mermer… Bu sütunlar kehanetle yoğrulmuş bilgelik anıtları.

Antik çağda insanlar, kaderlerini öğrenmek için aylarca süren yolculuklar yapar, ayakları çıplak, duaları titrekti.
Çünkü burada, Apollon’un kutsal rahibeleri tarafından geleceğin sırları açıklanırdı.
Tapınağın kutsal odasında, derin bir trans hâlinde söylenen kelimeler birer kehanete dönüşür;
Tanrı’nın sesi, insan kulağıyla buluşurdu.
Ama bu ses net değildi — şifreliydi, bulmacaydı, bilgece bir sınavdı.

Tapınak, M.Ö. 8. yüzyıldan itibaren, Delphi ile birlikte antik dünyanın en güçlü kehanet merkezlerinden biri oldu.
Burada verilen her söz, imparatorları yönetti, savaşları durdurdu, hayatları değiştirdi.
Ve ne gariptir, her cevap… bir başka soruyu fısıldadı.

Bugün hâlâ, o taşların arasında yürürken geçmişin gölgeleri sizi izler.
Bir rüzgâr eser, bir serinlik dokunur ruhunuza…
Belki de hâlâ oradadır o ses.
Sadece duymaya cesaret edene konuşur.